Trekvogelpad etappe 1: Bergen aan Zee- Egmond aan den Hoef

20 april 2019, 13,5 km

Het weekend van Pasen komt eraan. En het weer is absoluut prachtig! Ik besluit te gaan starten met het Trekvogelpad.

Als ik de hele winter goed mijn conditie op peil had gehouden, had ik misschien van Bergen naar Alkmaar in één stuk kunnen lopen, maar nu neem ik het zekere voor het onzekere en knip ik de etappe in twee delen. Als ik opzoek wanneer de bus van Egmond naar Bergen gaat, is dat ook maar een goed plan. Mijn eerste bus rijdt pas om 11:30!! De buschauffeur van de buurtbus laat me nog bijna staan. De bus zit vol met Duitse Toeristen, en er mag officieel niemand staan in de bus… Mijn belofte dat ik op de trap ga zitten zorgt ervoor dat ik toch meemag.

Noord Hollands Duinreservaat

In Bergen sta ik binnen twee minuten op het strand, dat vreemd genoeg redelijk leeg oogt. Je verwacht dat het zomerweer veel meer mensen trekt. De eerste 700 meter zijn over het strand. Ploegen door zwaar zand.. Oef.. dat is geen makkelijke start. Bij de strandtent waar ik er weer af mag, besluit ik prompt om dan maar effe op te drogen met een drankje en een soepje… De rest van de middag kom ik immers niets meer tegen.

Via de duinweg kom ik langs het zeehuis, waar ik een toegangskaartje haal voor het duinreservaat. De route van vandaag loopt bijna volledig door het Noord Hollands Duinreservaat, dus ondanks dat er niemand ooit op dat kaartje controlleert, vind ik dat een prima bijdrage tot het beheer en in standhouden van dit soort gebieden.  Ik merk net als vorige keer toen mijn NS wandeling ook een deel van het trekvogelpad deed, dat ik verwend ben met de markeringen in het Pieterpad. Bij het trekvogelpad moet ik toch een stukje alerter zijn. Maar de markers en het boekje samen komen toch een heel eind.

Wat nou optioneel?

Een van die plekken in het boekje waar ik achteraf beter had moeten lezen/kijken is het kijkpunt boven op het duin. De tekst stuurt je de trap omhoog. Naar mijn verwachting om aan de andere zijde omlaag te lopen…. Helaas! Je mag gewoon boven weer omkeren en dezelfde weg terug. Rofl… verplicht onthaasten.

De meeste stukken van het duinreservaat zijn prachtig. De bomen zitten nog niet volop in het blad, dus het is wat warmer dan je denkt bij bebossing. Witte kale berkenstammen maken van sommige plekken een wat spookachtig tafereel. Op de momenten dat de zandvlaktes echter mul en diep worden krijg ik direct visioenen van het Baloerveld… Zand blijft zwaar lopen. Zand heuveltje op en af, doet nog wat extra’s. Maar ik kan de training goed gebruiken. En ik besluit ter plekke om deze zomer maar een zoutfabriek te starten. Ik kan de korrels van mijn gezicht afvegen.

Aan het einde van de middag kom ik aan in Egmond aan de Hoef. De kop is eraf.. Tevreden rijd ik terug naar Bussum.

Fotoalbum