Trekvogelpad etappe 3: Alkmaar- Graft

12 mei 2019, 18,5 km

Het weer is nog steeds niet al te best. Maar over twee weken ben ik in Torla in de Spaanse Pyreneeën en dan wil ik nog wel een wandeling kunnen maken, dus het wordt de hoogste tijd voor wat oefening.  In de ochtend rijd ik dus (in de regen) richting Graft.

Vandaag staat Alkmaar – Graft op het programma. Van het gebied ken ik weinig. Ik weet dat dit een dag is die niet (op tijd) met het openbaar vervoer gaat lukken, dus ik bel een taxi om me in Graft op te pikken. De chauffeur komt uit Afganistan, maar weet me haarfijn uit te leggen waarom taxiritjes in Nederland duur zijn, en waarom BTW verhoging van het basis-tarief een slecht plan is. Niet voor de eerste keer vraag ik me af hoe het leven voor deze mensen was gelopen als er geen oorlog zou zijn in het eigen gebied.

Eindeloos rechtdoor

Gelukkig blijft de dreigende regen redelijk uit vandaag. De wolken blijven de hele dag hangen, hetgeen zorgt voor prachtige wolkenplaatjes… Dus vol goede moed ga ik op pad. Mijn route is niet de meest fijne vandaag. Van de 18,5 kilometer die ik loop zijn bijna 18 km verhard. Enkel een heel klein stukje over het gras langs de waterkant. De rest zijn eindeloze wegen rechtuit.

We beginnen in het industriegebied in Alkmaar. In de verte kijk ik volgens mij uit op het AZ stadion (maar daarin kan ik me als voetbal nitwit ook totaal vergissen). Voor een industriegebied hebben ze er een mooi groen wandelpad ingelegd… maareh… voor je uitzicht loop je toch echt midden in een industriegebied. Dat kom ik vandaag nog een aantal keren tegen. Lange rechte wegen (ruim anderhalve kilometer langs de grote weg), met weinig variatie in het uitzicht. Het is daarom superfijn dat er in de wei en in de sloot naast me wel allerlei jong grut speelt en spartelt. Dat maakt het nog aangenaam. Net als vorig jaar in Groningen merk ik dat mijn hart niet echt uitgaat naar Noord Nederlands landschap..

Rustmomenten

Overigens ook weer veel kilometers zonder bankjes.. Dus als ik mezelf dan maar weer met de sierlijkheid van een hobbelpaard naast de weg heb geparkeerd, vragen een aantal mede-trekvogelpad-ers  mij bezorgd of het wel gaat. Ja zeker… Alleen behoefte aan een break. Doordat er vandaag wel een aantal dorpjes langs de route liggen krijg ik wel de kans om lunch te eten. In Driehuizen bij de Vriendschap geniet ik van een pannenkoek. Ik begrijp dat ik er ook een fluisterboot kan huren. En hoewel dat zeer aanlokkelijk klinkt, heb ik nog wat te lopen…. Het is nog redelijk op tijd. Er staan ruim 13 km op de teller, en het overgebleven stukje is nog maar vijf km, dus dat is te overzien.

Aan het einde van de route wacht mijn auto. Thuis inspecteer ik mijn voeten… Een mooie gigantische blaar op de rechtervoet. Maar mooi weer wel een 18,5 km om bij te schrijven.  Het leven is mooi!

Fotoalbum