Pieterpad etappe 21: Millingen – Groesbeek

5 augustus 2018, 20,4 km

Op zondag is die ene dag dit weekend waar de mussen niet dood van het dak gaan storten, dus tijd voor de volgende etappe.. om 5 uur naast mijn bed, zodat ik rond 7 uur in Millingen kan starten. Langzamerhand kom ik in bekend gebied. Ik heb een behoorlijke tijd van mijn leven in Nijmegen gewoond, dus de dorpen van vandaag klinken bekend.. Millingen, Leuth, Beek en Groesbeek…klinken.. want ik moet toch bekennen dat ik er toen nooit kwam.

Als ik wegloop uit Millingen is het nog super aangenaam. Een windje, wat wolken en lekkel koel. Ik merk wel dat de natuur meer en meer te lijden heeft. Als ik via een lang pad door de weilanden wandel merk je pas hoe veel. Over ca 2 km loopt een gigantische scheur door de grond.

Het nadeel van lopen in dit weer in de weilanden zijn de enorme hoeveelheden vliegen. Muggen laten mij sinds mijn diabetes-medicijnen redelijk met rust, maar mijn zweet heeft een magische aantrekkingskracht op alle vliegen in de omgeving. Voor hen ben ik vandaag een wandelend pretpark. Niet fijn!

De Duivelsberg

Ik wandel via De dijk in Leuth opnieuw via Duitsland naar het begin van de Duivelsberg. In het boekje staat lollig ‘loop via een paar treden de berg op’…😂😂… Oops.. die treden lagen net iets te oncomfortabel ver uit elkaar… Dat trekken mijn knieen niet helemaal lekker.. Dus als ik daarna ook nog eens moet gaan klimmen… Laten we het zo stellen… het is een HEEL GOED PLAN dat er aan de bovenkant van die klim een beloning in de vorm van een pannenkoekenrestaurant zit…

Inmiddels weet ik van mezelf dat ik s ochtends beter loop dan smiddags, dus ik ben blij dat in er rond 12 uur 13 km op heb zitten.  Dat moet kunnen. Maar dan draait iemand de temperatuurkraan open.  En dan heb ik met die laatste zeven km toch echt wel weer een hoop moeite.. Het zijn wel mooie km overigens… Veel door bos, mooie vergezichten etc…

Commando oefening

Mijn grootste horde komt bij de Hoge Hof… In het boekje staat toegang bij gedogen… Ik weet niet wat anderen zich daarbij voorstellen, maar ik was niet in de veronderstelling dat ik mezelf over en onder twee elektrische schrikdraden door moest werken….Het pad staat wel heel duidelijk weergegeven na die schrikdraden. Weinig keus dus; het is tijd om die commando-rol dan maar te gaan oefenen..Grmbl… niet zo fijn..

Maar goed de hierachter liggende velden brengen mij -laat in de middag- wel in Groesbeek… missie volbracht!

Fotoalbum