Pieterpad etappe 30: Sittard – Strabeek
15 september 2018, 24,5 km
Wat een luxe. Op mij laatste paar dagen Pieterpad slaap ik bij mijn ouders in Sittard. Dit betekent dat ik me geen zorgen hoef te maken over vervoer, eindpunten ed. Mijn pa zet mij s ochtends af aan de voet van de Kollenberg, en ik weet dat ik aan het einde van mijn dag maar hoef te bellen..
Net als de stoba in Echt hoort de Kollenberg helemaal tot mijn jeugdherinneringen, maar net als in Echt loopt t Pieterpad langs een andere route. Het voert onder andere langs de St Rosakapel. Ik weet dat ik er ooit (verplicht) de processie heb gelopen. Nu in de vroege ochtend word ik getrakteerd op een heel andere afleiding. Voor mijn neus sprint een grote rode eekhoorn in een boom omhoog. Terwijl ik een poging doe om mijn telefoon op fotostand te krijgen scheert er op nog geen meter boven mijn hoofd een buizerd achteraan… De eekhoorn is minstens even groot als de vogel, maar dat staat het instinct blijkbaar niet in de weg. Bijzonder schouwspel. Uiteraard mislukt de foto spectaculair.😂
Truuk in ut zuuje
Via de Windraak begin ik aan een dag vol klimmen en dalen. Ik ben duidelijk aangekomen in het zuiden van het land..Het landschap is heuvelachtig en het aantal kruizen en kapellen langs de weg is hoog. Het is met afstand een van de meest technische routes die ik loop. Op sommige plekken ben ik extra blij met mijn loopstokken voor de balans. Wat ik vroeger minder zag is dat er ook een behoorlijke dosis humor langs de weg te vinden is. Zo kleedt een voorbijganger een van de houtmonumenten van de korenwolf onderweg aan, en heeft groot Haasdal daadwerkelijk een gigantische paashaas als brugwacht voor de stad…
Ik eet een hapje bij kasteel Terborgh en geniet van mijn laatste echte etappe. Morgen voelt toch een beetje als het rondje rond de kerk op de laatste dag van de tour.. Maar vandaag is het Pieterpad mooi, afwisselend, en ook best zwaar. De boerderijen van het dorpje Terstraten ogen alsof ik een ander tijdperk inloop. Het laatste stuk van de dag voert me opnieuw door de bossen. En dan loop ik Valkenburg binnen… Nog één etappe…
Mmmm… I am feeling very happy you have got this far, yet sad, ‘cos I know you are almost finished..
I will miss reading your “adventures” on the trail.. Luckily I know that when one door closes, another one will be opened.. Knowing that, makes me smile…
.
Hey Mister, don’t pretend you let yourself be deterred by closed doors😂😂..
loving the video..