Pinsac – Rocamadour

6 oktober , ca 18 km en 7 oktober, ca 15 km

Bij zonsopkomst worden we wakker. Het is fijn om te merken dat het slapen in de tent geen enkel probleem oplevert. Sterker nog; ik slaap een stuk beter en langer in de tent dan in de hotels. Zal iets met de kou van doen hebben.

Vandaag komen we aan in Rocamadour. En dat moet ook wel, want er komt regen aan. Voorlopig merken we daar echter helemaal niets van. Net als alle andere dagen begin ik in meerdere lagen (want voordat de zon opkomt is het koud) maar nog voordat ik goed en wel echt op pad ben, moeten de eerste lagen al weer uit. De etappe start met een supersmalle brug. Er past net één auto op; maar dan moeten we wel overdwars gaan staan met onze rugzakken. Ik ben blij dat ik hier niet met een auto overheen hoef… Ik kan me niet voorstellen dat ik heel blij zou zijn  met tegenliggers.

koffie met uitzicht

Na de brug gaan we op pad richting de koffie! Jawel, vandaag weten we dat we gedurende de ochtend een koffieplekje tegenkomen. Dat zorgt direct voor een goed humeur! De locatie in Lacave verzorgt niet alleen prima koffie (slechts een beetje prijzig 😉 maar is verder ook prachtig. Het uitzicht is op een kasteel op een rots, en wat oude bruggen die deels in het water verdwenen zijn. Verder pluk ik een citroen, die ik later in mijn water uit poog te knijpen.

Langs het water richting Rocamadour

Na dit stukje wordt de route voor een groot gedeelte vlak en langs het water. Met prachtige uitzichten. We komen we ook twee wegenkruizen tegen… De Limburger in mij voelt zich direct thuis.  We vervolgen onze weg langs een oude versterkte molen, en een forellenkwekerij. Bij de laatste zijn we helaas een half uurtje te vroeg voor een drankje, maar er komt nog een kale heuvel aan, en Paul wil deze graag over zijn voordat de middaghitte ons ervan afschroeit.. De heuvel is een nieuwe ervaring, waarbij er aan diverse kanten wat afgrond oogt… maar ook hier geldt dat de uitzichten spectaculair zijn!

Hartelijk weerzien

Na een laatste pauze gaan we daarna dan toch richting Rocamadour. Daar komen we rond 4 uur aan. De weg Rocamadour in is weer omhoog klimmen, en dan merk ik toch dat ik wel heel erg moe ben. Halverwege de weg word ik ineens hartelijk omhelst. Twee Braziliaanse dames die ik eerder die week al in Breuill had gezien (en die zich per auto verplaatsen) zijn ineens ook in Rocamadour. Ze wisten dat dit ons doel was, dus ze zijn superblij voor ons, en willen direct foto’s, haha! Op dat moment dringt bij mij ook ineens door dat we er zomaar gekomen zijn. 100 km met een rugzak op.. wie had dat twee jaar geleden durven denken!

In Rocamadour nemen we de taxi naar ons hotel, dat een flink eind verderop ligt. In de taxi begint het voorzichtig te regenen… moe maar zeer voldaan..!!

Einde van de pelgrimstocht.

op zondag blijft het regenachtig… we besluiten om op maandag de trein terug te nemen.  Het geeft ons zondag nog wel de gelegenheid om Rocamadour te verkennen. Als twee verzopen vogelverschrikkers gaan we op pad richting de ‘zwarte madonna van rocamadour’. Deze aanwezigheid zorgt ervoor dat het een echt pelgrimsoord is. We lopen naar het kasteel dat boven op de rots staat, en vervolgen onze weg via de 13 voetvallen naar beneden richting het complex van zes cathedralen, voor het kaarsje dat het einde van onze pelgrimstocht inhoudt. We mogen ook nog ergens een grote punaise in een boomstam slaan… Altijd goed voor het gemoed 😉

De innerlijke mens

Daarna gaan we op zoek naar een hapje eten. We vinden het aan de rand van het dorp, we zijn blijkbaar net op tijd, want we zitten nog geen vijf minuten binnen, of het restaurantje loopt helemaal vol! Altijd een goed teken, en in dit geval ook zeker meer dan alleen een voorteken. De geplande taxi werkt niet echt mee, dus ook de terugweg doen we te voet. We vinden echter een veel mooier pad dan de heenweg. Het is volledig afgebakend met natuurstenen die begroeid zijn met mos. Gelukkig houdt op dat moment ook de regen even op. En dan zijn we dan toch aan het einde van onze trip.. Wat een prachtige ervaring!

Terugblik

Wat heb ik genoten en gevloekt onderweg. Mezelf wel zeker twintig keer tegengekomen… Met een enorme bewondering voor mijn gids, die niet alleen geduld moest opbrengen bij bergje op, maar misschien meer nog bij alle monsters op het pad van bergje af… En die gedurende heel de trip bleef zingen, en mij erdoorheen hielp.

Wat waren de campingsites mooi, wat is het bizar dat ik blijkbaar in een tent prima kan slapen, en wat hadden we geluk met het weer. Geen enkele spijt dat ik op dat Pieterpad gestart ben, maar ik weet dat ik voor de volgende trip meer conditie moet hebben… goeie voornemens!!

Een slak op het pad van de slak

Gerelateerde blogs

pinsac-rocamadour
Fotoalbum in een aparte pagina
Een slak op pad