Pieterpad etappe 26: Venlo – Swalmen

1 september 2018, 23,5 km

September alweer! Dan komt mijn wandeling in Frankrijk in oktober ineens heel dicht bij… maar op dit moment is Frankrijk hier om mij te helpen met mijn laatste voorbereidingen. Inmiddels ben ik de trotse eigenaar van een 65 liter rugzak, een matje, een mummy en een camelbak… 😂… van die woorden waar ik tot voor kort het bestaan niet van wist (of waar ik tenminste een heel ander beeld bij had)

Het gezelschap van Paul betekent ook dat ik voor het eerst een etappe op het Pieterpad niet alleen loop. Ik moet nog een stukje van mijn vorige etappe afmaken (Grubbenvorst -Venlo) maar besluit dit later deze maand met werk te combineren. We starten dus met een volle etappe in Venlo.. en het is een dikke vandaag.. ruim 23 km richting Swalmen.

Dikke etappes maken me nog steeds een beetje nerveus.. ik weet dat ik ze kan lopen, maar het is altijd een beetje een verassing hoe lang ik erover ga doen. De route van vandaag gaat grotendeels door het bos in het grensgebied. Steeds lopen we tussen Duitse bomen en Nederlandse akkers. Aan beide zijden zien we uitkijkposten voor jagers. De geluiden die we opvangen doen vermoeden dat het seizoen ook gestart is.

De route van de bijzondere dieren

De eerste bosbewoners die we tegenkomen zijn bijzonder genoeg schapen! Dat is weer eens wat nieuws! De schapen vinden ons minstens zo interessant als wij hen. Ze houden in tegenstelling tot de gemiddelde knuffelkoe echter wel een veilige afstand.

Bij Tegelen lopen we over een voormalige vuilnisbelt, die inmiddels veranderd is in een prachtig natuurgebied. Soms doen we in Nederland dingen goed. Halverwege de dag komen we langs Reuver, waar we van de lunch genieten. Inmiddels staat er 13 km op de teller, dus ik ga erop vertrouwen dat we het einde van de route gaan halen. Toch blijven de laatste kilometers altijd hardnekkig en zwaar. Net voordat we Swalmen inlopen zien we nog een bijzonder tafereel. Tussen een groepje koeien ligt een hertje. Bambi voelt zich heel duidelijk thuis tussen Bertha en Clara 4. Ze loeide nog net niet naar ons.

Uiteindelijk lopen we dan toch de geboortestad van mijn opa in.. woohooo! Nog vier te gaan!

Eten en slapen

We overnachten een eindje verderop in het witte stadje Thorn, waar de avondzon zorgt voor een bijzondere foto

Fotoalbum