Frankrijk: Van Sarlat naar Carlux en een beetje

3 oktober 2018, ca 20 km

s Ochtends vroeg zeggen we het hotel vaarwel en vertrekken we weer op pad. We moeten door Sarlat en dat is helemaal geen straf. In de middeleeuwse straatjes zetten de eerste marktkooplui hun kraampjes op. Doordat wij met de St. Jacobschelp op onze rugzak lopen denken ze dat we op weg zijn naar Santiago en krijgen we aanmoedigingen.. We hoeven maar een veel kleiner stukje, maar die aanmoediging steek ik evengoed in mijn zak..

Ik weet dat de daling van gisteren naar Sarlat nu gaat resulteren in een vergelijkbare klim eruit, maar het gaat tot ons beider verbazing soepel… dat deel nog wel.

Saucisson en een zonnetje

We lopen langs een werkende saucisson boerderij die toevallig op woensdag open is… zo verleidelijk… maar de wetenschap dat een zoute worst meer water vraagt dan we mee kunnen dragen doet ons toch maar de verstandige keuze maken.. De etappe van vandaag is door kleine dorpjes en langs landerijen. We weten dat we in ieder geval tot Carlux moeten. Daar is een begraafplaats waar we water kunnen tappen. Soms is hiken en kamperen simpel. Besluiten hangen af van zons op- en ondergang en de aanwezigheid van water. De zon schijnt. Gedurende de week wordt het elke dag een paar graden warmer. De zon zorgt ervoor dat we op een veldje heerlijk kunnen lunchen. De bezwete kleding kan uit en hangt op onze wandelstokken om op te drogen. Deze momenten van rust worden net als in Nederland mijn genietmomentjes.

valsj plat

Na de middag wordt het lastig. We klimmen weer een heuveltje op, en daarna wordt het bijna vier km lang hetgeen wat mijn gids ‘roman straight’ noemt, maar wij in het Limburgs ‘valsj plat’ noemen. Heel lichtjes omhoog. En normaal gesproken vind ik dat prima wandelen, maar na een klim gooit mijn brein blijkbaar dat bestand niet weg, en voelt het dus als meer dan 4 km klimmen… Aan het einde ben ik helemaal gaar, is mijn water bijna op en zijn we nog steeds niet in de buurt van Carlux… In een boomgaard bedenk ik opnieuw dat de volgende training toch echt conditietraining is..

Net voordat we bij Carlux komen zien we aan een huis een waterkraan. We vullen onze flessen, maar worden prompt terecht gewezen door de vrouw des huizes die vindt dat we dit vooral niet zonder toestemming mogen doen… De volgende keer dan toch maar even aanbellen daar.. Ik ben in ieder geval blij met volle flesjes!

Carlux

en nog effe door

En dan komt in Carlux de tweedeย shock…. geen plek om te kamperen…daar was mijn lijf niet meer op ingesteld. We moeten dus door. In de dorpswinkel halen we wat lekkers waarna we opnieuw op pad gaan. Gelukkig weet Paul na een paar kilometer een plekje in de buurt van een ‘hunting cabin’.

Daar aangekomen gaat bij mij het licht echt uit. Ik geniet van de laatste zonnestralen maar mijn energiemeter houdt het compleet voor gezien. Ik slurp mijn noodles naar binnen, en nog voordat mijn hoofd de slaapzak inzinkt, ben ik vertrokken…

Gerelateerde blogs

Cabanes des Breuill โ€“ Sarlat
Fotoalbum in een aparte pagina
Carlux en een beetje โ€“ Souillac