Frankrijk: Van Cabanes du Breuill naar Sarlat
2 oktober 2018, ca 14 km
De morgen begint met gezang. De kou lijkt Paul niets te doen, dus terwijl ik mezelf midden in een drie seizoenen slaapzak poog aan te kleden breekt hij om mij heen letterlijk de tent af. Ook een nieuwe ervaring 😂. We zien wel al direct dat de zon zich vandaag een stuk vriendelijker gedraagt. Belangrijker is dat ook de wind is gaan liggen. Het wordt een mooie dag!
Na een ontbijt van wat trailmix en een kop koffie gaan we vol goede moed op pad. We lopen vandaag richting Sarlat. Dit is een prachtig middeleeuws stadje, waar we in elk geval een kop koffie kunnen krijgen. Prima vooruitzicht dus…
Verse vijgen
De weg kronkelt opnieuw door bossen, velden en paadjes. Ik voel me goed.. Onderweg komen we de eerste verse vijgen tegen.. Deze zijn zo’n traktatie dat ik bij de eerste beste volgende struik zelf een sprintje wil trekken om ze te plukken…. Tja.. inmiddels kunnen de meeste mensen zich wel voorstellen hoe dit uitpakt… Precies.. Sjaak op de grond, geveld door gevalletje klutz, met als extra handicap een iets uit de kluiten gewassen rugzak, en een gids die grote moeite doet om niet in lachen uit te barsten.. nope.. ik ben nog steeds geen natuurlijk soepele hiker…
Chateau de Campagnac
Rond het middaguur komen we aan bij chateau de Campagnac. Een prachtige plek, met een zeer aangenaam grasveld in de zon, water en (joehoe!) een toilet… Goddank. Iemand mag mij ooit nog eens de charme en truukjes uitleggen van ’in het wild’ , maar mijn lijf weigert gewoon categorisch..
Op het grasveld voor het chateau genieten we van onze lunch en de zon. Voor deze trip heb ik wandelwol gekocht voor de drukpunten op mijn voeten, en terwijl het zeker verlichting brengt, is het spul nog niet zo gemakkelijk handelbaar. Ik vermoed ideaal als je drukpunten en blaren tussen je tenen zitten, maar bij drukpunten aan de buitenzijde van je voeten, wil de wol niet noodzakelijkerwijze op de juiste plek blijven zitten. Ik ben dus blij dat ik ook de grijze gewohl bij me heb.\\
Sarlat
Na onze lunch lopen we door naar Sarlat. De weg naar Sarlat is supersteil naar beneden. Gelukkig niet over kiezels maar grotendeels over weg. Ik voel mijn voeten, enkels, knieen en heupen protesteren. In Sarlat aangekomen moeten we een keuze maken… of er aan de andere zijde weer uitklimmen, of een hotelletje zoeken… die keuze is heel snel gemaakt… een warme douche lonkt!
s Avonds zitten we in Sarlat aan een smakelijke daghap. Het leven is mooi!
Tell you what!….
.
𝙒𝙝𝙖𝙩?
.
That wasn’t too shabby!!
.
Lol 😂