Frankrijk: Les Eyzies naar Cabanes du Breuill
1 Oktober 2018, ca 18 km
En dan wordt het dan toch eindelijk eind september en mag ik richting de Dordogne. Op naar die wandeling waar ik het hele jaar naar heb uitgekeken. Een rondje Les Eyzies naar Rocamadour. Rugzak mee, richting het vliegveld en op pad.
Een paar dagen voorbereidingen in mijn B&B. Het inslaan van eten voor onderweg, op zoek naar de laatste must haves voor in mijn spiksplinternieuwe rugzak. Daarnaast de test van de tent. Dat laatste is nog wel een dingetje… de laatste keer dat ik een tent vanbinnen zag ligt inmiddels meer dan 30 jaar achter me. Maar goed, dan is het toch ineens 1 oktober, en sta ik ‘s ochtends vroeg om 6:00 uur onder een warme douche (je weet immers niet wanneer er weer een komt). De rugzak (16 kilo) mag de rug op, en bij zonsopgang staan we buiten…
Omdat we een heuse pelgrimstocht liepen, starten we met een muntje in de fontein van de kerk van Les Eyzies. Voor good luck..
Body says no
Ik weet niet wat ik bedacht had, maar het Pieterpad is niet echt de juiste voorbereiding voor heuvelachtig Frankrijk. Ondanks dat de eerste dag niet bijzonder warm is (rond de 14 graden met een straf windje) gaat het bij de eerste heuvel al mis. Ongeveer 15 stappen na de eerste pauze houdt het lijf het voor gezien.. duizelig, misselijk.. Duidelijk gevalletje ‘body says no!’… Hmmmm… dat is geen goede voorbode. We zijn immers nog geen 6 km onderweg. Mijn gids vraagt met enige bezorgdheid of het niet verstandiger is om om te draaien. Maar daar heb ik verdomme niet een heel jaar op getraind Daar heb ik het Pieterpad niet voor gelopen… omdraaien is geen optie. Dus na een handje trailmix om de suikerwaarden weer een handje te helpen lopen we door..
Commarque
De rest van de dag gaat gelukkig een stuk beter.. De omgeving is prachtig. Alleen de zon wil niet helemaal meewerken. De geplande picnic in Sireuil is hierdoor vooral erg winderig. Dus als we bij Commarque een standje met warme koffie tegenkomen, is dat toch een zeer welkome aanvulling van de dag. Commarque is voor mij een warme herinnering. Dit is waar ik in mei 2017 mijn allereerste wandeling liep. (We deden een stukje van deze wandeling) Ook die dag ging ik een beetje dood… maar ontstond ook de wil om dit vaker te gaan doen. Het weerzien is een beetje thuiskomen.
Cabanes du Breuill
Vanaf Commarque vertrekken we richting Cabanes du Breuill. En jawel, eindelijk laat de zon zich zien. Heerlijk effe opwarmen langs de weg met de eerste versgeplukte appel. Zalig! Aangekomen bij de Cabanes vragen we in ons beste frans toestemming om op de locatie te kamperen. Dat mag gelukkig, dus we kunnen op ons gemak aan ons avondmaaltje starten.
De nacht start vroeg (het is immers in oktober snel donker). Maar met een prachtige sterrenhemel en een achtergrond soundtrack van de plaatselijke nachtuil, wie kan daar nou over klagen?
Already stored away safely in my “Fond Memories” box.. 😉
It was one of my cherished moments when I looked you in the eyes after just 1 hour of walking, and you could not put one foot in front of other, and I said… “We have +100 km to go moving forward, or we have 3 km to go back and call it a day… I KNOW what was going through your mind, but after 30 seconds of silence you said… We carry on!..
I cannot start to explain how proud I was of you, and in all honesty, I actually thought to myself “Wow.. I wish I was that strong”…
It was a GREAT walk Jack, with GREAT company..
.
That box is slowly becoming a suitcase of memories…
Loving your song. Loving the clip even more!